نسیم بهار

چشمان معصوم تو

از که سحر آموخته اند

چنان محو تماشای لبخندت می شوم

چنان از نفسهای ظریف و سریع ات حظ می برم

چنان از دوری ات دل تنگ می شوم

بی خبر از فصل گل نرگس می شوم

تو مثل بهاری و خنده ات نسیم بهاری که مرا زنده می کند

تو تجسم خود منی

جان منی دلبرکم...